شاعر : سید محسن حسینی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل
درد خود راهمه با اشک مـداواکردم دامنـم را ز سـرشک مـژه دریـا کردم
پیش چشمان همه تا که دودستم بستند یـاد من ازعـلـی عـالـی اعـلاء کـردم
چه بگـویـم سـربازارچه آمـد به سرم سنگبـارانشدن عـمـهتـمـاشـاکـردم
پسـر فـاطـمهام خـارجیاممیخـواندند مرگ خـود را زخـداونـد تـمنـاکـردم
خواهرکوچک من ازهمه نیلیتربود من که بـا دیـدن اودیـدن زهـراکـردم خواهرم سوی طبق با سرزانومیرفتپای اوپـای نشـد هـرچـه تـقـلا کـردم
پـدرم در تـه گـودال بهـم ریخـتـه بـود من به زحمت تن درهم شده پیداکردم